Na je in mijn vorige artikel een kijkje te hebben gegeven in de wereld van de #crowdfundende #ondernemer, draaien we nu de wereld om en nemen we een kijkje in het hoofd van een gemiddelde #investeerder.
Dat wil zeggen: de gemiddelde investeerder die via ons platform van zakelijke peer to peer aan van mens tot mens-lending doet.
Equity (#aandelen) en #donatie platforms hebben vaak andere typen investeerders, al zien we steeds vaker dat professionele
Dit geldt ook voorzichtigaan voor institutionele beleggers. Het is voor jou als potentiële kredietnemer belangrijk om te begrijpen hoe een investeerder denkt zodat je je crowdfundboodschap daar op aan kunt passen en je de meeste kans van slagen hebt. Ook voor potentiële investeerders is het interessant om eens te lezen of onderstaande informatie herkenbaar voor je is. Zo ja, genoeg reden om eens een crowdfundpoging te wagen!
Die gemiddelde investeerder is man, boven de 40 jaar, goed opgeleid, goede baan met dito salaris, maatschappelijk- en milieubewust.
Vrouwen zijn flink in de minderheid maar beginnen inmiddels een beetje in te lopen. Ook andere groepen medeburgers zoals jongvolwassenen, burgers met buitenlandse roots en zeer vermogende medeburgers komen in steeds grotere getale crowdfunden.
Ruim drie jaar geleden ben ik zelf begonnen als crowdfunding investeerder.
Ik kwam in eerste instantie vooral af op het rendement, de eenvoud, annuïteit en het feit dat ik mijn eigen projecten kon uitkiezen. Mijn commerciële achtergrond helpt me bij het maken van de voor mij juiste keuzes.
Zo ben ik eerder geneigd om in start-ups te investeren wat voor anderen juist een minder voor de hand liggende keuze is. Aangezien ik alleen al door mijn vrouw zijn geen doorsnee investeerder ben, heb ik iemand anders gevraagd zijn verhaal te vertellen:
Pieter Oudenhoven (42), Senior Network Engineer bij NextiraOne, over investeren via crowdfunding:
Zekerheid, veiligheid en verantwoordelijkheid nemen. Dat zijn de zaken die mij eigenlijk altijd geleid hebben in mijn doen en laten. Niet alleen leven bij de dag van vandaag, maar ook nadenken over de toekomst. En zorgen dat de toekomst er net zo prettig uit ziet als het vandaag. Dat heeft me vaak gedreven en drijft me nog steeds.
Mijn vader was niet rijk, maar we hadden het wel goed thuis. Dat wilde ik ook later. En ik begreep dat ik daar zelf aan moest werken. Zodoende maakte ik na school altijd eerst braaf mijn huiswerk. Zonder dat mijn ouders me daarop hoefden te wijzen. Spelen kwam daarna wel. Tijdens mijn studie een soortgelijk verhaal: na elke collegedag nam ik de stof goed door. De roostervrije week voor de tentamens was voor mij een vakantieweek. Ik kende de stof al. Met enig leedvermaak keek ik naar mijn studiegenoten die zich afvroegen hoe ze zich al die stof in zo’n korte tijd eigen moesten maken.
Als je net gaat werken, kijk je maar naar één arbeidsvoorwaarde: het salaris. Maar ook toen ontstond bij mij al snel het besef: ook na je werkzame tijd wil je kunnen blijven genieten en liefst op dezelfde voet doorleven.
Dat kan alleen met een goed pensioen (al dan niet geregeld via je werkgever). Mijn schoonvader vroeg zich eens af waarom ik me op mijn 35ste al zo bezig hield met zaken als pensioen. Tsja, dat zou eigenlijk iedereen moeten doen, dacht ik bij mezelf. Als je er pas op je 60ste mee begint, is het te laat. Ook hier dus weer zekerheid, veiligheid en verantwoordelijkheid nemen.
Sparen voor later
Met een goede vriendin had ik het wel eens over geld opzij zetten voor later en hoe je dat het beste kunt doen. Tot dan toe stak ik het meeste geld dat ik over had in deposito’s. Liefst met een looptijd van 10 jaar, dat leverde een mooie rente op. Een paar jaar geleden tenminste. Tegenwoordig mag je blij zijn als je 3.5% haalt. Die vriendin wees me toen op de mogelijkheid van crowdfunding. Zij was er al een tijd mee bezig. Ik had er wel eens van gehoord, maar er nooit serieus naar gekeken. Te risicovol, dacht ik. Maar hoe meer ze er over vertelde, hoe enthousiaster ik werd. Niet alleen vanwege de rentepercentages (8, 9 of zelf 10% is mogelijk), maar ook vanwege de achterliggende gedachte. Je helpt daadwerkelijk mensen, vaak ondernemers, die een goed idee hebben, iets willen opstarten of willen uitbreiden, maar de cash op dat moment niet hebben.
Ondernemers die hun verantwoordelijkheid nemen, initiatief nemen, ondernemers aan wie we onze welvaart te danken hebben. Want laten we eerlijk zijn: echte welvaart komt niet van werknemers die braaf doen wat ze gezegd wordt (waar ik overigens niet op tegen heb, ik ben er zelf ook een), maar van mensen die hun nek durven uit te steken, initiatief nemen en een mooi bedrijf opzetten. Daar profiteert iedereen van.
Wat verantwoordelijkheid nemen betreft, past crowdfunding dus goed bij me. Zowel met betrekking tot zelf verantwoordelijkheid nemen (sparen voor later, zodat ik op mijn 67ste niet mijn hand hoef op te houden) en belonen van verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid die genomen wordt door ondernemers.
Zekerheid versus #rendement?
Maar hoe zit het dan met veiligheid en zekerheid, waar ik ook zo aan hecht? Hoge rendementen krijg je niet zonder risico. De zekerheid dat je je inleg terugkrijgt, heb je niet. Maar risico nemen is in mijn ogen niet hetzelfde al onverantwoord bezig zijn. Ik heb in mijn leven aardig wat potentieel risicovolle hobby’s bedreven: parachutespringen, deltavliegen, paragliden, motorrijden, skiën. Maar ik heb altijd al het mogelijke gedaan om te grote risico’s te beperken. Zorgen dat het materiaal in orde is, de juiste checks uitvoeren, telkens weer, en altijd geconcentreerd blijven. Nooit doorgaan op de automatische piloot. Ik ben een heel rationeel mens, dus de risico’s met betrekking tot crowdfunding bekijk ik op ook een rationele manier. Ik las laatst dat in de VS (waar crowdfunding al veel groter is) zo’n 2 à 3 procent van de projecten mislukt. Als je uitgaat van een rendement van 7 à 8% voor een geslaagd project, zou je op de lange termijn dus een netto rendement van zo’n 5% halen (aangenomen dat je bij een mislukt project je gehele inleg kwijt bent, wat in de meeste gevallen niet eens zo zal zijn). Dat is nog altijd een stuk meer dan het rendement van een deposito en heel veel meer dan de rente op een spaarrekening. Uiteraard geldt hier wel de wet van de grote getallen. Als je eenmalig veel geld steekt in een groot project, is de kans klein dat het mis gaat. Maar als het mis gaat, ben je meteen veel kwijt. Ikzelf stop daarom liever relatief kleine bedragen in veel verschillende projecten. Los daarvan stop ik ook niet al mijn geld in crowdfunding projecten. Ik zie het als waardevolle aanvulling op andere manieren van sparen.
Toekomstvisie crowdfunding
Wat betreft de toekomst van crowdfunding: als ik zie dat het in de VS al zo groot is en in Nederland zo snel groeit, kan het bijna niet anders of het zal ook in Nederland een belangrijke vorm van financiering worden. Ik ben er in elk geval erg enthousiast over en doe mijn best om dat enthousiasme ook op vrienden over te brengen. Op korte termijn ben ik er persoonlijk niet bij gebaat dat er meer investeerders komen: meer aanbod van geld betekent een lagere rente. Van de andere kant: als ondernemers via crowdfunding steeds gemakkelijker geld kunnen ophalen, zullen ze dat ook aan collega ondernemers vertellen. Dat vergroot weer het aantal krediet aanvragen. En daar ben ik als investeerder dan wel weer bij gebaat. Het is een win-win situatie!
