Schreven wij eerder al:
Enkele reis Holten, 83 pagina’s Oad , maar DE LES voor Ondernemers staat er niet bij!
Gisteren begon het Oad drama aan een nieuw hoofdstuk!
Dagblad Tubantia opende gisteren 07-11-2017 de krant met de kop:
“Bankroet Oad was de schuld van de Rabobank”.
Wat zeg je?
Wat ik dacht op dat moment?
Ik dacht, daar gaan we weer.
De curatoren hebben blijkbaar hun vakantie besproken en moeten een aanbetaling doen!
Meteen daarna, moet ik er nog wat over schrijven of moet ik het gewoon laten rusten?
Overigens is het niet de eerste keer dat ik iets over het failliet van de Oad heb geschreven.
Nee, niet om de Oad of de Rabobank in de bescherming te nemen, vooral de laatste redt zichzelf wel!
Nee, de behoefte kwam (toen) voort uit een deel van onze werkzaamheden binnen ons kantoor.
En eigelijk is die behoefte er nog steeds!
Ondernemers werkzaam in, – of verbonden aan de maritieme sector krijgen in 2018 ook geen eenvoudig jaar.
Ook nu hebben wij met Ondernemers en ondernemingen van doen die zich in een 5/12 situatie bevinden.
Dan wel bedrijven die op dit moment heel goed aanvoelen dat hun huidige kredietfaciliteit onvoldoende is.
Zoals sommigen van jullie weten heb ik zelf 7 jaar geleden ook een faillissement gekend.
Dit was één van de dochterbedrijven in de omgeving van Rotterdam.
Ook heb ik ooit een surseance van een andere dochter meegemaakt die uiteindelijk (alsnog) verkocht is.
Dus in die hoedanigheid heb ik enig recht van spreken, toch?
Met 7 startups, 4 aankopen en 4 verkopen gaat het niet altijd goed!
Ook hier niet!
En hoewel de crisis van 2008 de lont in het kruidvat was, was het fundament niet goed!
Nee, ik heb nimmer een vergadering bijgewoond binnen de muren van de Oad in de oude situatie.
Maar ik kan je op een briefje geven dat ook daar het fundament niet klopte.
Maar ook daar was het inmiddels te laat!
Zijn er dan echt geen redenen te bedenken dat de bank verkeert gehandeld heeft?
Of is dit in het belang van de curatoren?
De curatoren opereren tenslotte op kosten van de familie zo leert ons het artikel.
En ja, dan willen ze nog wel even doorgaan!
Nog even terug voor een goed vergelijk;
In de periode voor het faillissement heb ik ook met de onderneming op de afdeling bijzonder beheer gelegen.
Zeker geen leuke periode, de relatie met de account manager van de bank was inmiddels verbroken.
En hoewel we “on speaking terms” bleven was het een ijskoude omgang die we met elkaar hadden.
Kijk, normaal heb ik echt mijn mening wel (klaar) over het gedrag van enkele banken.
Toch kan ik niet zeggen dat ik als Ondernemer niet de gelegenheid kreeg om een oplossing te vinden.
Een oplossing voor de in nood geraakte dochter!
En dan te bedenken dat de Oad economisch, – en maatschappelijk een veel grotere bijdrage leverde.
Vele malen groter dan de 50 mannen en vrouwen die binnen onze onderneming werkzaam waren.
Uiteindelijk heeft de Belastingdienst bij ons de deur dichtgegooid met 5 potentiële kopers op de stoep!
Hierdoor kreeg uiteindelijk niemand iets!
Ja, de bank en de belastingdienst kregen de opbrengst van de boedel van het bedrijf.
Dit nadat de curator op basis van de inkomsten die nog binnen kwamen, nog heel wat uren heeft geschreven.
Natuurlijk bijt het elke keer als ik eraan terugdenk.
Het heeft mij in privé behoorlijk veel geld gekost, waar ik een andere zinvollere bestemming voor had.
Maar ik ben ook groot genoeg om te zeggen:
Ik heb onderweg een fout gemaakt die mij heel duur is komen te staan!
Een fout die tientallen andere Ondernemers ook maken, echter (is) was hun liquiditeitspositie beter!
Een liquiditeitspositie die in staat is om een foutieve beslissing op te vangen!
En dat is nu het probleem van de familie Ter Haar, erkennen dat ze een fout hebben gemaakt.
Ik ben bij geen van de overleggen tussen de Rabobank en de familie Ter Haar geweest.
Toch durf ik hier te stellen dat de bank, zeker aan Oad een bedrijf met naam en faam dacht.
Ook zij hebben de gelegenheid gekregen om met een oplossing te komen!
Maar de familie, net als ik toen dacht waarschijnlijk het komt wel goed.
Maar het komt niet altijd goed!
Daarover schreven wij hier al.
Anderen waar je mogelijk op rekent zijn (er) dan even niet thuis!
Bij Ter Haar waren het de zogenaamde Twentse investeerders, zij waren op dat moment even niet zo gul.
En ook waren ze niet zo snel als dat je misschien wel dacht dat ze zouden zijn!
Opdrachten, met mogelijke aanbetalingen, die (tijdelijk) lucht kunnen brengen vallen op dat moment niet! Crediteuren waarvan je dacht dat ze nog geduld zouden hebben hebben dat niet meer.
Con-collega’s die anders je misschien nog wel wat werk toeschuiven, blijken op dat moment het werk zelf hard nodig te hebben.
Bij dit alles kom je dan in een fase dat je de beker echt leeg moet drinken en die is bitter!
Natuurlijk vindt je dan dat de wereld om je heen je in de steek laat en zoek je de schuld bij een ander.
Maar aan het eind Ondernemers kunnen we slechts onszelf aankijken.
Want hadden wij niet:
- Eerder moeten zorgen dat ons eigen vermogen (weer) op peil kwam?
- Eerder afscheid moeten nemen van een slecht draaiende dochteronderneming?
- Eerder afscheid moeten nemen van een bepaalde klant?
- Nimmer moeten inschrijven op dat risicovolle project, dat zoveel anderen hadden afgewezen?
- Eerder moeten inzetten op innovatie?
- Eerder onze kosten omlaag moeten brengen?
- Enz., enz,
Makkelijk praten Gerard!
Nou helemaal niet!
Na een 4 tal verkochte bedrijven ging ook voor mij de zon een keer niet op in het Oosten!
Als ik nu terug kijk zeg ik het faillissement van deze dochteronderneming heeft mij 2 jaar gekost!
Tijd om weer te herstellen en ook om een behoorlijk aantal boeken te sluiten!
Nee, natuurlijk was ik daar geen 40 uur per week mee bezig.
In die hoedanigheid zeg ik dan ook:
Familie Ter Haar, zet je geld op een andere wijze in dan aan allerlei (dure) juristen uit te geven!
Ga weer ondernemen want blijkbaar is er toch nog nog geld, in ieder geval om te procederen!
Kijk vooruit en niet langer achterom! Hoe bitter ook!
Weglopen is wat anders, dat doe ik ook niet maar de kansen moeten wel rëeel zijn!
Laat je niet gek maken door wat anderen allemaal wel niet vinden van bijvoorbeeld een bank.
Jij moet verder met je leven!
Zit jij momenteel ook in een fase dat zaken volgens je gevoel niet goed lopen en dat de liquiditeit opdroogt?
Wacht dan niet langer af, laat zaken niet verder van je af lopen maar neem contact met ons op.
Niet alleen om tijdig bij te sturen, maar ook om je liquiditeit (weer) op peil te krijgen!
Dan wel om daar een start mee te maken.
Alleen op deze wijze kan erger voorkomen worden!
En laat deze “stoere” bank/curatoren verhalen lekker door anderen uitvechten.
Ten eerste zijn de concerns waartegen je strijdt vele malen groter dan de meesten van jullie.
Daarnaast hebben ze voldoende middelen en tijd.
Uiteindelijk wordt er altijd iets gevonden dat hun toch in het gelijk stelt, let maar op!
Het kerkhof van Ondernemers kent een flinke menigte dat uiteindelijk hun rechtzaak won.
Ondertussen was wel hun huwelijk naar de knoppen en het bedriijf alsnog op de fles gegaan!
Daar ga je, je dus ook niet happy voelen!
Wees verstandig and move on!
Posted by: Gerard Hofmeijer
Gerard Hofmeijer is de initiatiefnemer van Ondernemer + Praktijk en Financiering+.
Stel je deze informatie op prijs? Spreken de onderwerpen je aan? Wil je deze informatie blijven ontvangen? Laat dan je gegevens achter op www.financieringplus.nl en ontvang de nieuwsbrief en e mails met soortgelijke interessante onderwerpen.
Met een like op onze facebook-pagina, weten wij dat je ons werk waardeert.
De eerste publicatie van dit verhaal is van 7 januari 2015, dit is een update.
