Opgegroeid in een weg,- (water) bouw omgeving, was ik altijd onder de indruk van het Ballast Nedam concern, toen al! Toen wel!
Maar hoe anders is het nu?…
Ballast Nedam is inmiddels in Turkse handen, Renaissance Construction nam eind vorig jaar Ballast Nedam over.
Na, in mijn ogen jaren van kwakkelen, verliesgevende projecten, saneringronden en de verkoop van diverse onderdelen, bleef het concern, en de aandeelhouders niet veel anders over dan in de armen van de Turken te vallen!
Hedenochtend lees ik in een persbericht van de onderneming, dat topman Erik van der Noordaa alweer vertrekt bij Ballast Nedam. Hij draagt zijn zaken per 1 juni over aan Cenk Düzyol, afkomstig van de nieuwe Turkse eigenaar van het zieltogende bouwbedrijf uit Nieuwegein.
De veranderende rol en verantwoordelijkheden onder de nieuwe omstandigheden’ zijn voor de 55-jarige Van der Noordaa reden af te treden, liet het bedrijf dinsdag in een verklaring weten. Eind vorig jaar stopte financieel directeur Peter van Zwieten al bij Ballast Nedam. (Lees hier, hij kan niet met de Turken door één deur)
De slechte financiële situatie drukte uiteindelijk ook de verkoopprijs van het bedrijf uit Nieuwegein.
Renaissance moest flink in de buidel tasten om Ballast Nedam op de been te houden, waardoor minder overbleef voor de aandeelhouders.
Die konden tot hun afgrijzen in plaats van de eerder geboden 30 miljoen euro uiteindelijk niet meer dan een kleine 6 miljoen euro verdelen.
Niet van vandaag op morgen in de rode cijfers!…
Zoals sommigen van jullie weten heb ik met een voormalige partner in 2003 de doorstart van een bedrijf gedaan
Dit bedrijf vervaardigde speciaal constructies voor de olie – en gasindustrie en de wereld van de waterzuivering.
En hoewel deze doorstart uiteindelijk geslaagd is en de Onderneming in 2009 verkocht is, zal ik persoonlijk nimmer zelf weer een dergelijk project starten. Waarom? Heb je even?
Laat ik beginnen met de conclusie die ik ongeveer na een half jaar tot een jaar trok, nadat wij in de zomer van 2003 de doorstart hadden gedaan.
“Een Onderneming gaat niet van vandaag op morgen failliet”.
Er gaat altijd een proces aan vooraf dat veelal onschuldig lijkt en naar buiten bijna niet wordt opgemerkt.
Althans wanneer je geen klant bent.
De onderneming, dan wel de activiteiten die wij in 2003 kochten, een onderneming met 45 medewerkers, was enkele jaren daarvoor door de familie verkocht aan hun toenmalige administrateur en een collega van buiten? (Het ?, staat er niet voor niks).
Deze administrateur heeft, heel handig daarna de onderneming in 2001 weer doorverkocht aan een MBI kandidaat.
(Iemand die van buiten komt en met de overname ook het management gaat voeren).
Wat wij uit de oude stukken konden herleiden was, dat de verkoopsom aan de MBI kandidaat aanzienlijk hoger, dan de prijs die de administrateur had betaald! We spreken hier dus over een zeer ondernemende,- en slimme administratieve kracht!
Enkel, met de eerste overname door de administrateur, was ook het afbraakproces van de onderneming begonnen.
De administratieve kracht had blijkbaar maar 1 doel voor ogen en dat was de doorverkoop van de onderneming aan een derde.
De voortzetting van de activiteiten, zoals de familie dat altijd op een zorgvuldige en flexibele wijze had gedaan, kregen daarbij zeker niet de hoogste prioriteit.
Dit leidde er dan ook toe dat veel vaste opdrachtgevers in Noord Nederland, waaronder een Akzo, een Nedmag Industries, een AVEBE, derden begonnen uit te nodigen om dezelfde werkzaamheden te gaan uitvoeren.
Je begrijpt, die derden hoefde je hiervoor geen 2 x uit te nodigen!
Toen dan ook koper nummer 2, de MBI kandidaat in beeld kwam, kocht hij in feite een onderneming die al een behoorlijk aantal van zijn (vaste) activiteiten verloren had en zich veel meer moest richten op o.a. de openbare markt om daar werk weg te halen.
Daarmee betroffen het dan werken, verder van huis, grotere risico’s door het aannemen van projecten en veelal slechtere betalers.
Dit alles, 2 overnames vrij kort achter elkaar, het verliezen van klanten door niet bekwame Ondernemers (ik noem ze maar zetbazen), de aanname van meer risicovolle projecten hebben er uiteindelijk toe geleid dat een onderneming, die bekend stond om zijn vakkundigheid, innovatief vermogen, flexibiliteit en betrouwbaarheid de zomer van 2003 niet haalde!
Toen wij in de zomer van 2003 de activiteiten hebben overgenomen, (gezien alle ellende die aan de onderneming kleefde hebben wij besloten om pas na een faillissement ons te gaan melden bij de curator), bleek na enkele maanden hoeveel van haar goede opdrachtgevers deze onderneming was kwijtgeraakt, maar ook dat er veel meer scheef was!
De naam van de onderneming waarvan velen dachten dat die nog altijd zeer goed was, had ondertussen al een paar flinke deuken opgelopen. De sfeer binnen het bedrijf had ook al ernstig te lijden gehad onder de laatste “nieuwe” directeuren en dit kwam er ten tijde van de doorstart, toen wij afscheid namen van een aantal mensen namen in alle hevigheid uit!
Er was te weinig geïnvesteerd en wat er stond was veelal oud!
De verhoudingen met diverse leveranciers stonden aardig op spanning, waardoor wij veel voor levering moeste betalen, wat onze eigen liquiditeitspositie behoorlijk deed verslechteren enz., enz.
Waarom zou het jou wel lukken?…
In 2004 heb ik dan ook voorzichtig de conclusie getrokken.
Wat eigenlijk koper nummer 2 , de MBI kandidaat niet gelukt is, het terugkrijgen van de oude positie van de onderneming, gaat ons ook niet lukken!
(Foto: Sakhalin booreiland Rusland)
Conclusie van dit alles voor ons, en zo heb ik ook het bericht gelezen waarmee we hierboven ons verhaal begonnen;
Als 1 of meerdere mensen het voor jou niet lukt om een bedrijf weer volledig te herstellen, wie ben jij dan wel, die denkt dat je dat wel zou kunnen?
En wanneer zich geen enkele Nederlandse koper meldt voor het Ballast Nedam concern, Dik Wessels (VolkerWessels), Gerard Sanderink (Strukton) en de Bam als aannemers hadden de spullen en de werken toch gewoon kunnen verdelen, dan is dat een teken aan de wand!
Gezien de slechte prijzen in deze sector, blijft er dan volgens mij nog voldoende concurrentie over in de gww sector?
De Turkse aannemer Renaissance Construction, geloof me, zal aan het dossier Ballast Nedam meer dan enkel hoofdpijn overhouden. Veel omzet is de onderneming Ballast Nedam al kwijt geraakt doordat afscheid is genomen van verliesgevende projecten, wat weer gevolgen zal hebben voor de bezetting die onvoldoende zal blijken te zijn!
De onderneming heeft wel behoorlijk veel assets!
Wellicht dat de Turken denken, als alles instort, dan laden we in ieder geval de truck vol als we terug gaan naar Turkije.
Voor de € 6 miljoen die uiteindelijk betaald is, hebben ze eigen hun materieeldienst weer aardig op orde, want materiaal dat had Ballast Nedam wel!
Wij hebben in 2009 de onderneming na 6 jaar knetterhard werken weer kunnen verkopen, waarbij het rendement op het geïnvesteerde vermogen goed is geweest!
Enkel wanneer ik de hoeveelheid uren en de risico’s uitsluit van deze berekening.
Twijfel jij of je misschien een geplande aankoop van een (con) collega Ondernemer moet doorzetten?
Overigens hoeft dat helemaal geen failliet bedrijf te zijn.
Neem dan eens contact met ons op om alle scenario’s helder te krijgen en gezamenlijk te besluiten of de aankoop wel zo verstandig is!
Met een Ondernemende groet,
Gerard Hofmeijer
