De eerste x is het niet gelukt, recentelijk heeft de familie een 2e poging ondernomen.
Als externe partij schoven wij aan, vooral om iedereen aan tafel te houden!
Deze, niet van Nederlandse afkomst komende familie, kent een vader die komt uit een sterke familiecultuur.
Terwijl de zoon hier in Nederland is opgegroeid, Nederlandse vrienden heeft en als ieder ander, die dingen doet die een 24 jarige jongen doet!
Je begrijpt dat hier soms zaken botsen, terwijl het succes van een onderneming vraagt om een goede samenwerking.
Dus niet!…
De eerdere poging die was ondernomen strandde dus, waarop zoonlief een tijd buiten het bedrijf een functie heeft gehad.
Uiteraard bood dit ook geen oplossing voor het opvolgingsvraagstuk.
Nu moet ik zeggen dat de functie die de zoon is aangeboden buiten het bedrijf, ook niet bood wat ervan werd verwacht.
Zeker heeft dat een rol gespeeld, dat opvolging op dit moment weer op de agenda staat!
Aan de andere kant is er de hulp van de moeder, in mijn beleving momenteel de Ondernemer en een sterke vrouw.
Alleen met haar hulp konden wij de vader, de enige conclusie laten trekken die je kunt trekken.
Hun zoon, die is opgegroeid binnen dit (sterk samenhangende) familiebedrijf, is de beste overnamekandidaat voor het bedrijf.
Hij kent het bedrijf, het product, hij spreekt de taal van de (familie) klanten.
Veel pluspunten tegenover elke andere buitenstaander, waar op voorhand geen heil in wordt gezien!
Een keer moet het stokje worden overgedragen!…
Met de moeder hebben wij moeten concluderen dat de vader, de zoon teveel ziet als zijn evenbeeld.
Nu is dat op zich niet erg, zolang dan maar niet de verwachting leeft dat hij de zaken op dezelfde wijze oppakt.
Want zo is het dus net niet!
Vader beoordeeld de zoon teveel als zoon, en behandeld hem op een wijze zoals hijzelf is opgegroeid.
Te weinig als mens met zijn eigen (wijze) aanpak en werkwijze.
Ik moet tot mijn schande bekennen dat deze situatie hier thuis ook niet helemaal onbekend is!
Terwijl wij hier thuis geen bedrijfsactiviteiten hebben waarin onze zoon of dochter op dit moment zou kunnen deelnemen.
Afgezien nog van de leeftijd van beiden, betrap ik mijzelf van tijd tot tijd op soortgelijke reacties.
Misschien wil je als vader en of moeder graag zien dat je zoon of dochter het oppakt op dezelfde wijze.
Die wijze waarop jij het de afgelopen 20 jaar gedaan hebt, of juist niet!
Echter zijn er meerdere wegen die naar Rome leiden en verschillende mensen hebben een verschillende aanpak!
Mijn voorstel was dan ook dat een nieuwe poging moet geschieden onder een goede, duidelijke en strakke begeleiding.
Hierbij worden partijen beoordeeld op hun resultaten en niet op hun aanpak.
Een derde, een buitenstaander zal hierin een leidende rol moeten spelen.
Tezamen met de moeder die dient als een brug tussen beide partijen.
Op de weg naar huis terug zat ik me te bedenken, het is goed geweest dat de zoon een tijd buiten het bedrijf is geweest.
Beiden, zowel vader als zoon hebben hun mogelijkheden en beperkingen leren kennen.
Wellicht dat voor de juiste opvolging binnen dit bedrijf, dit eerst heeft moeten gebeuren.
Nog voordat er aandelen zijn uitgewisseld en of koopsommen zijn overgemaakt.
Dit verhaal geeft duidelijk aan dat de opvolging binnen een familiebedrijf, ook een kwestie van geven is.
Het geven van een stuk vertrouwen, ook wanneer het bedrijf overgaat in vreemde handen.
Zeker aan de ouderlijke, verkopende kant moet dit onderdeel van het proces zijn.
Uiteraard betekent dat niet dat je dan maar de ogen sluit voor alles wat er daarna gebeurt.
Zeker niet wanneer je nog financieel betrokken bent, maar niet alleen dan.
Tellen tot tien in een opvolgingsproces. Hierover schreven wij eerder al hier!
Zeker speelde hier mee, de sterke cultuurverschillen.
Een vader die elders is opgegroeid en waar het ouderlijk gezag een grote rol speelde.
Echter zullen wij als stichter, verkoper ons moeten realiseren dat anderen het anders doen en dat wij hun die ruimte moeten geven!
Want laten we eerlijk zijn, het betreft hier een klein MKB bedrijf.
Een overname door ieder ander, zal ook zeker geen eenvoudige zaak zal blijken te zijn.
Dat betekent dus dat je als ouder en verkoper je handen dicht mag knijpen, als de overname uiteindelijk toch lukt.
Hoe je, je hier op kunt voorbereiden?…
Ik denk allereerst door een open mind te hebben.
Sta open voor verandering, voor een andere aanpak en werkwijze.
Leer te beseffen dat de mensen die jouw bedrijf overnemen, binnen of buiten de familie gemiddeld 20 jaar jonger zijn.
Of nog jonger, en dat zij op een heel andere wijze opgevoed zijn, en hebben leren managen op een vaak compleet andere wijze.
Een andere wijze betekent niet per definitie fout!…
Opvolging, begin hiermee dan ook tijdig, ook door mee te gaan in deze verandering en doe het spelenderwijs.
Een koper zal dan een bedrijf aantreffen dat past in de 21e eeuw, dat verhoogt niet alleen de slagingskans van een overname.
Zeker wanneer het bedrijf buiten de familie wordt gebracht, ook het aantal potentiële kopers.
Al met al een veel beter uitgangspunt dan wanneer stug wordt vastgehouden aan een eigen(wijze) werkwijze
En voor die mensen die het bedrijf buiten de familie brengen, staar je niet blind op de hoogste verkoopprijs!
Zorg voor een goede overdracht aan de juiste koper, zodat het bedrijf verder kan!
Want wat is er leuker dan dat jij later bij je vrienden kunt zeggen dat jij hebt gezorgd voor een geslaagde overname.
En niet dat het bedrijf niet meer bestaat?
Kun jij omgaan met de verschillen tussen de generaties, zo ja hoe doe je het dan?…
Stay young!…
Gerard Hofmeijer
